مقایسه فرسودگی شغلی بین پرستاران بخشهای داخلی، جراحی، روانپزشکی و سوختگی

زمینه و هدف: تنش‏‏های روانی و فرسودگی شغلی می‌توانند بر احساس رضایت حرفه‌ای و همچنین مراقبت از بیماران تأثیر منفی داشته باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه فرسودگی شغلی در پرستاران شاغل در بخشهای داخلی، جراحی، روانپزشکی و سوختگی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه، پرسشنامه‌های مربوط به اطلاعات جمعیت‌شناختی به صورت بی‌نام در بین 180 پرستار از بخشهای روانپزشکی، سوختگی، جراحی و داخلی پنج بیمارستان شهر شیراز، در محدوده زمانی بهمن 1383 تا تیرماه 1384 توزیع گردید. جهت اندازه‌گ‌یری شدّت فرسودگی شغلی نیز از پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (MBI) استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمونهای آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه و Tukey در سطح معنی‌داری 05/0P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در 25% از شرکت‌کنندگان، معیارهای فرسودگی شغلی مشاهده شد. بر اساس امتیاز پرسشنامه فرسودگی شغلی در بخشهای مختلف، کاهش کفایت شخصی در بخش سوختگی (001/0=P) و افزایش خستگی هیجانی در بخش روانپزشکی (002/0=P)، به طور معنی‌داری بیشتر از سایر بخشها بود. مسخ شخصیت، در پرستاران مرد، به طور قابل ملاحظه‌ای بیش از پرستاران زن مشاهده گردید (001/0=P). معیارهای مسخ شخصیت در پرستاران شاغل در نوبت کاری شب، به طور معنی‌داری بیشتر از سایر نوبت‌های کاری بود (0001/0=P). نتیجه‌گیری: به دلیل فشارهای روانی همراه با کار در بخشهای روانپزشکی و سوختگی، باید به پرستاران شاغل در این بخشها، توجه ویژه‏‏ای مبذول گردد؛ همچنین پرستاران مرد و شاغلین نوبت کاری شب، استعداد بیشتری برای ابتلا به فرسودگی شغلی دارند.